ایران پروژه

پى‏نوشتها و مآخذ:

1- کلیات سعدى شیرازى، به تصحیح محمدعلى فروغى، تهران، امیرکبیر، ص‏15.

2- همان، بوستان، ص‏6; اقبال آشتیانى، ادب،1317ش، تهران.

3- شاهنامه، ج‏1، ص‏6، خاور، تهران، 1312 ش.

4- دیوان فرزدق، ج‏2، دار صادر بیروت، ص‏180; در این قصیده میمیه فرزدق، و در بیت‏بیت آن، پیوند دین، انسانیت و ولاى اهل‏بیت، به چشم مى‏خورد.

5- دیوان ناصرخسرو، به تصحیح مینوى و محقق، انتشارات دانشگاه تهران. خز ادکن خز بسیار نرم و تیره‏رنگ.

6- همان، قصیده‏19. زنگ نخست‏به معناى نور ماه و پرتو آفتاب، و زنگ دوم به معناى زنگار و چرکى باشد که بر روى فلزات و آهن نشیند. نگ: دهخدا، لغت‏نامه.

7- همان، قصیده‏3. امیرالمؤمنین على(ع) در وصف غوغا فرمود: هم الذین اذا اجتمعوا غلبوا و اذا تفرقوا لم یعرفوا: [غوغا و فرومایگان] آنانند که چون فراهم آیند پیروز گردند و اگر پراکنده باشند شناخته نشوند. و گفته شده: غوغا، مردمانى‏اند که چون فراهم آیند زیان رسانند و اگر پراکنده بوند، سود دهند. نگ: سید رضى، نهج‏البلاغه، قصار،199.

8- همانند ماجراى شگفت تاریخى، کلامى کیسانیه. نگ: مجله کلام اسلامى; کیسانیه، افسانه یا حقیقت؟ شماره‏19 و شماره‏هاى بعد و کتاب تاریخ و عقاید اسماعیلیه از فرهاد دفترى درخور مطالعه است.

9- همان، قصیده 34. کوتوال: دژبان و نگهبان قلعه.

10- همان، قصیده‏53.

11- محمد حسین مظفر، سید علوى، امام جعفر صادق(ع)، تهران،1367، ص‏420.

12- دیوان ناصر خسرو، قصیده 10.

13- همان، قصیده 12.

14- همان، قصیده 4. پرهون: طوق، گردن‏بند، دایره.

15- سوره اعراف، آیه‏179.

16- سوره فرقان، آیه 44.

17- همان، قصیده 45. و نگ قصیده‏49: به دین از خرى دور باش و بدان که بیدینى اى پور بیشک خرى است

18- همان، قصیده‏13.

19- همان، قصیده‏123.

20- همان، قصیده 50. جواز اول به فتح به معناى تجویز و روا و جواز دوم به ضمه یعنى سنگ هاون.

21- سوره بقره، آیه 2.

22- دیوان ناصر خسرو، قصیده‏123.

23- سوره مؤمنون، آیه‏هاى 12 تا 14.

24- سوره سجده، آیه‏هاى‏7 تا9.

25- دیوان ناصر خسرو، قصیده 24.

26- همان، قصیده 4. و نگ به ابیاتى از قصیده‏هاى 5 و 8 و3 و123.

27- همان، قصیده 24.

28- سوره تین، آیه 4.

29- دیوان ناصر خسرو، قصیده‏109.

30- سوره تین، آیه 5.

31- دیوان ناصر خسرو، قصیده 24.

32- دیوان منسوب به امیرالمؤمنین(ع)، ص‏45، چاپ سنگى،1283ق، تبریز.

33- دیوان ناصر خسرو، قصیده‏46.

34- ابوالقاسم پاینده، نهج‏الفصاحه، ص‏66، جاویدان علمى،1346 ش، تهران و نظیر آن نگ: آمدى، محدث ارموى، فهرست غرر و درر، دانشگاه تهران، ص‏393: «لا عدو اعدى على المرء من نفسه‏».

35- سوره شمس، آیه‏7 تا 10.

36- سوره انسان، آیه‏3.

37- سوره بلد، آیه 10.

38- دیوان ناصر خسرو، قصیده 4 و نگ: قصاید33 و 144.

39- همان، قصیده‏6.

40- همان، قصیده 4.

41- همان، قصیده 10 و همان مضمون، بنگرید: قصیده 30. سدوم: شتر به هیجان آمده و خشمگین.

42- محمدبن على، صدوق، الاعتقادات، ص‏29، هزاره شیخ مفید، قم.

43- محمدبن یعقوب کلینى، اصول کافى، ج‏2، ص 71 و67، مکتبه الصدوق، تهران.

44- دیوان ناصر خسرو، قصیده 10.

45- همان، قصیده‏133.

46- سوره بقره، آیه‏187.

47- محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج‏61، ص‏65، چاپ جدید.

48- دیوان ناصر خسرو، قصیده 5.

49- همان، قصیده‏133.

50- همان، قصیده 5.

51- سوره زخرف، آیه‏هاى 22 تا 24.

52- سوره بقره، آیه 170.

53- دیوان ناصر خسرو، قصیده 20.

54- همان، قصیده‏3. مراد از خرد و جان سخنگوى، نفس ناطقه انسانى است.

55- همان، قصیده‏9.

56- سوره احزاب، آیه 21.

57- دیوان ناصر خسرو، قصید 24.

58- سوره اسراء، آیه 12.

59- سوره فصلت، آیه 44.

60- سوره انفال، آیه 24.

61- همان، قصیده 2.

62- همان، قصیده‏6.

63- دیوان ناصرخسرو، قصیده‏16.

64- نهج‏البلاغه، خطبه‏153. و نگ سوره بقره، آیه‏189.

65- دیوان ناصرخسرو، قصیده 22.

66- همان، قصیده 74.

67- همان، قصیده 144.

68- همان، قصیده 241.

69- همان، قصیده‏26.

70- سوره آل‏عمران، آیه 104.

71- دیوان ناصرخسرو، قصیده 42.

72- نهج‏الفصاحه، ص‏560.

73- دیوان ناصرخسرو، قصیده‏216.

74- همان، قصیده‏147.

منبع:فصلنامه مشکوه>شماره 55